— Μαμά, σε παρακαλώ, ηρέμησε· δεν καλέσαμε κανέναν από τους συγγενείς μας στον γάμο, μόνο μερικούς φίλους μας, — δικαιολογούνταν η κόρη μου.
Έκανε γάμο με τον άντρα που αγαπάει, κι εγώ το έμαθα από τα social media.
Η κόρη μου επιμένει ότι στον γάμο υπήρχαν μόνο εκείνη, ο γαμπρός και μερικοί φίλοι.
Αλλά πώς είναι δυνατόν; Άλλωστε είχα δει τις φωτογραφίες από τον γάμο τους, όπου οι γονείς του γαμπρού στέκονταν τόσο ευτυχισμένοι δίπλα τους.
Πώς λοιπόν να μην νιώσω πληγωμένη; Την ανέθρεψα μόνη μου και δεν είχα ούτε το δικαίωμα να παρευρεθώ στην τελετή τους.
Δύο μέρες μετά, η κόρη μου ήρθε ξανά στο σπίτι μου.
Και μετά από όσα είπε, δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ.
Βοηθήστε με με μια συμβουλή.
Αφηγούμαι την ιστορία μου:
Η κόρη μου δεν με κάλεσε στον γάμο της, και όταν πήγα σε εκείνη για να μάθω γιατί, έμεινα και πάλι σοκαρισμένη από την απάντησή της:
— Μαμά, μην κλαις· δεν καλέσαμε κανέναν από την οικογένειά μας, μόνο κοντινούς φίλους.
Καταλαβαίνεις, δεν είχαμε χρήματα, και μετά το Δημαρχείο καθίσαμε απλώς σε ένα εστιατόριο.
Ξέρεις ότι βάζουμε χρήματα στην άκρη για το διαμέρισμα.
Σε παρακαλώ, μην ανησυχείς.
— Μα πώς να μην ανησυχώ; Είσαι η μοναδική μου κόρη, κι εγώ έμαθα για τον γάμο σου τελευταία.
Όλη μου τη ζωή πάλεψα για την ευημερία σου — πλήρωνα τα δίδακτρα, τη στέγη, το φαγητό σου, ώστε να μπορείς να σπουδάζεις σε άλλη πόλη.
Με πόνεσε τόσο πολύ.
Για την κόρη μου έγινα απλώς πηγή χρημάτων.
Μόλις σταμάτησα να βοηθάω, σαν να με ξέχασε.
Η μόνη παρηγοριά είναι ότι έχει έναν υπέροχο άνδρα, πλέον σύζυγο, τον οποίο γνωρίζω καλά.
Γνωριστήκαμε στα γενέθλιά μου και μου χάρισε το αγαπημένο μου άρωμα, όμως αυτό δεν ελαφραίνει τον πόνο μου.
Η κόρη μου συνέχισε να δικαιολογείται:
— Γιορτάσαμε απλώς τον γάμο μας σε στενό κύκλο φίλων.
Κι όμως, στις φωτογραφίες οι γονείς του γαμπρού φαίνονται τόσο ευτυχισμένοι δίπλα μας.
Πώς να μην νιώσω πικρία μετά απ’ αυτό;
Μετά από λίγες μέρες, η κόρη μου με τον γαμπρό ήρθαν πάλι στο σπίτι μου.
Η κόρη μου δεν με κάλεσε στον γάμο της, και όταν πήγα σε εκείνη για να μάθω γιατί, έμεινα και πάλι σοκαρισμένη από την απάντησή της:
— Μαμά, συγχώρησέ μας· πραγματικά δεν ήθελα να σε πληγώσω.
Είσαι για μένα ο πιο κοντινός και σημαντικός άνθρωπος.
Ούτε τους γονείς του γαμπρού καλέσαμε — ήθελαν να μας κάνουν έκπληξη κι ήρθαν απρόσμενα, — είπε η κόρη μου, σφίγγοντάς με στην αγκαλιά της.
Για να είμαι ειλικρινής, τη συγχώρησα.
Εξάλλου είναι το παιδί μου, οι γονείς πρέπει πάντα να συγχωρούν τα παιδιά τους, έτσι δεν είναι;
— Και τώρα ετοίμασέ σε· πάμε στο εστιατόριο για να γιορτάσουμε τον γάμο μας.